Korte beschrijving/Annotatie

MH17, 11 jaar later: hoe een moeder het verlies van haar zoon, die bij de vliegramp is omgekomen, verwerkt.

Tekst achterflap

Marnix komt binnenstormen. Het is half zes. “Ga zitten! Wat is het vluchtnummer van Laurens?” Ik ben aan het koken. Mijn oudste zoon komt met zijn gezin eten en ik wil wat lekkers maken. We hebben de hele dag geen radio of televisie aan gehad. Marnix schreeuwt: “We hoorden op de radio dat er een vliegtuig is neergestort. Vertrokken om 12.15 uur uit Amsterdam op weg naar Kuala Lumpur…”

We zetten onmiddellijk de tv aan, zien delen van een rokend vliegtuigwrak en horen: “…er zijn geen overlevenden”. Op dat moment weet ik dat het waar is. Onze jongste zoon Laurens is dood. We rennen zonder na te denken naar buiten en schreeuwen het uit naar iedereen: “Onze zoon is dood! Hij zat in het vliegtuig dat in Oekraïne is neergestort!”

Op 17 juli 2014 kwam Laurens van der Graaff (30) om het leven bij de ramp met vlucht MH17. Laurens werkte als leraar Nederlands op het Geert Groote College in Amsterdam en was met zijn vriendin Karlijn op weg naar Bali, waar ze samen vakantie zouden vieren. Laurens’ moeder Gerda van der Waal schreef aan de hand van dagboekfragmenten een intiem portret over haar zoon, dat gaat over rouw, verlies, verdriet en loslaten.

“De verhalen over Laurens raken en inspireren me, en de moed van zijn ouders minstens zo veel.”
– Claudia de Breij

Details